We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

Η ζ​ω​ή ε​ί​ν​α​ι σ​τ​ι​γ​μ​έ​ς

by TUG

/
  • Streaming + Download

    Purchasable with gift card

     

1.
Είναι τρελό , ίσως βλακεία, να μην μπορείς να χειριστείς την λογική που σου πασάρει θλιμμένη ιστορία, ένας παράδεισος που έχει πια χαθεί Θυμήσου κάποτε που ήτανε αλλιώς και όλα μοιάζανε σκοτάδι μες στο φως Σε αυτή την πόλη, χανόμαστε όλοι, αργοπεθαίνουμε μα είμαστε μαζί Μην σε αγγίζουν, οι άδειοι χρόνοι, ίσως μια μέρα να χαθούμε στην βροχή Θυμήσου κάποτε που ήτανε αλλιώς και όλα μοιάζανε σκοτάδι μες στο φως
2.
Τα όνειρά σου χάθηκαν μες τον χρόνο, είχες τα πάντα μα σ’ αφήσανε μόνο, χάνεσαι, αισθάνεσαι τώρα ο κόσμος μοιάζει με ένα κελί και παραπατάμε για να βρούμε τον τρόπο να κάτσουμε, μοιάζουμε μας μεγαλώσανε με ίδανικά αγορασμένα κατευθείαν από άδεια μυαλά με ένα μέλλον με δωμάτια κελιά, με συνειδήσεις παρανόμων σε γδαρμένα κορμιά Κι αν ήταν όλα ένα ψέμα ,μόνο ένα ψέμα ,ίσως να ζούσαμε ξανά με ένα μέλλον σαν εμένα μαζί με εσένα ,δυο ελεύθερα παιδιά Βλέπεις εικόνες κάθε μέρα που μοιάζουν, στα έχουν μάθει η απλά σε διατάζουν, χάνεσαι, αισθάνεσαι κι όλες οι νότες πένθιμη μελωδία, ποιος μας οδήγησε στην μελαγχολία, μοιάζουμε, πως μοιάζουμε
3.
Ζούμε σε έναν κόσμο κυνικό και στατικό, που κάθε μέρα θρέφει μόνο την μιζέρια Και το σιχάθηκα να είμαστε εδώ, όταν τριγύρω μας υπάρχουν τόσα χέρια Χέρια που μοιάζουνε και δεν μας βγάζουνε μαχαίρια, χέρια που ξέρουν την ζωή και Θέλουν να νιώσουνε πως όλοι ξέρουμε να ζούμε, την κάθε μας μικρή στιγμή Τέλος το όνειρο και πάλι είμαστε μόνοι, στο μόνο μέρος που υπάρχει η ζωή Αυτή την νύχτα ας αγγίξουμε και κάποιον, γιατί φοβάμαι θα είναι η μόνη μας στιγμή Όλοι μας μοιάζουμε και δεν το ξέρουμε ρε φίλε, όλοι ζητάνε την ζωή και Θέλουν να νιώσουνε πως όλοι ξέρουμε να ζούμε, την κάθε μας μικρή στιγμή
4.
Η γκρίζα πόλη σ’ αγκαλιάζει ασφυκτικά Μήπως θυμάσαι πότε ένιωσες ελεύθερος απλά; Υπάρχουν μάτια που σε βλέπουνε ξανά Δεν σε ακούνε μα σε ξέρουνε καλά Μήπως χάσαμε; Μήπως μάθαμε; (χ2) Τώρα τα λόγια σου μιλούν μόνο σε σένα Τώρα οι σκέψεις σου πετούν μόνο για σένα Γυρίζεις πάλι σε απέραντα κενά Και δεν θυμάσαι πότε ένιωσες να ζεις αληθινά Υπάρχει κάτι που σου μοιάζει απ’ τα παλιά Είναι τα λόγια που πλανιούνται στην βραδιά Μήπως χάσαμε; Μήπως μάθαμε; (χ2) Και ακόμα λές ότι δεν ξέρεις αν θα πρέπει να γελάς Ακόμα λες πως υποφέρεις μα ίσως ξέρεις να γελάς
5.
Αυτός ο κόσμος ταλαντεύει τις ζωές μας σε ένα σχοινί που δεν τελειώνει πουθενά η απομόνωση σκιτσάρει τις ζωές μας με χρώματα που μας πουλάνε μαζικά Και δες τώρα πως μοιάζουμε, δεν μοιάζαμε μα μοιάσαμε ακούμπα με αν νοιάζεσαι, δεν νοιάζεσε μα νοιάστηκες Όσο γερνάμε ξεπουλάμε τις στιγμές μας Το σύστημα μας μεταλλάσσει τακτικά Μας αναγκάζει να εκπνέουμε κραυγές και Να προσποιούμαστε ότι είμαστε καλά Και δες τώρα πως μοιάζουμε, δεν μοιάζαμε μα μοιάσαμε ακούμπα με αν νοιάζεσαι, δεν νοιάζεσε μα νοιάστηκες Αναρχοφασίστες, χίπηδες και πανκς και κνήτες , το ίδιο μέλλον σας φυλάσσει η ζωή Στην καρδιά μας, στο μυαλό μας, και στο χέρι μας αλήθεια, είναι να φτιάξουμε τον κόσμο απ ‘την αρχή Εκπνέοντας τον φόβο θα νιώσουμε τι είναι η ζωή Εισπνέοντας το μέλλον θα νιώσουμε ότι είμαστε πολλοί
6.
Άλλη μια νύχτα βασανίζεις το μυαλό σου ,ανρωτιέσαι τι άλλο πια σου έχει μείνει, σάπιες ελπίδες θα θολώσουν το μυαλό σου και το χαμόγελό σου θάνατος θα γίνει Ίσως σκοτώνεις τον καιρό σου, ίσως απλά δεν σε ενδιαφέρει τι θα γίνει, ίσως το μέλλον να ‘ναι ψέμα, ίσως η θλίψη μέσα σου βαθειά να μείνει Τα μάτια κλαίνε και πεθαίνει η ψυχή, όλοι νομίζουν ότι θες να αυτοκτονήσεις μα εσύ απλά θέλεις να ζεις κανονικά, να μην φοβάσαι αν πρέπει κάποιον να μισήσεις το όπλο σου είναι στο μυαλό σου με μια σκανδάλη που περιέχει δραμαμίνη και δεν ξερνάς με τους τριγύρω, καμιά ελπίδα τώρα πια δεν έχει μείνει…
7.
Ανύπαρκτα προβλήματα αλλάζουνε ζωές Και να που πάλι γίναμε τραγούδι για το χτες Φωνές που δεν ακούστηκαν τις βάφτισαν κραυγές Ο χρόνος έχει σύνορα και κλείνει τις πληγές Μα φταίνε τα τραγούδια που γραφτήκαν για το χτες Φταίνε και τα όνειρα που σβήσαν στο ποτέ Φταίω εγώ, φταις εσύ, φταίει η κάθε μας στιγμή Γιατί είναι εδώ, γιατί είναι εκεί και πάντα θα ‘ναι μουσική Όμορφα χαμόγελα σου δίνουνε πνοή Τίποτα πιο όμορφο δεν έχω φανταστεί Σαν αλλάξει η εποχή τα πάντα έχουν κριθεί Θα ‘ρθει κάποιος άλλος μα και πάλι θα χαθεί Μα φταίνε τα τραγούδια που γραφτήκαν για το χτες Φταίνε και τα όνειρα που σβήσαν στο ποτέ Φταίω εγώ, φταις εσύ, φταίει η κάθε μας στιγμή Γιατί είναι εδώ, γιατί είναι εκεί και πάντα θα ‘ναι μουσική Τόσα χρόνια πέρασαν και ίσως να σε γέρασαν Τόσα λόγια άκουσες μα ίσως να παράκουσες Τόσα μάτια αντίκρυσες και ίσως να ζήτησες Πράγματα που δεν τα βλέπουν έτσι οι πολλοί…
8.
Είναι φορές που σ’ αγκαλιάζουν της πόλης τα στοιχειά, έρχονται απλά και σου φυσάνε στο στόμα μοναξιά Δεν προσπαθείς να τ’ αποφύγεις , μα σιγοτραγουδάς, πάλι θα έρθει ο χειμώνας και δεν θα ‘σαι πουθενά Διαρκώς παλεύεις δίχως να υπάρχεις, χάνεις τον χρόνο που σου είχαν χάσει Και κύκλους πάντα κάνει η ζωή σου, φεύγει μακριά σου μα έρχεται μαζί σου Αγνόησέ τους για να μην λυγίσεις, αγαπησέ τους πριν να τους μισήσεις Κι όταν χάσεις και τον εαυτό σου, κλείσε τα μάτια και στο χάος χώσου Πάντα απλά θα σ’ αηδιάζουν τα εξουσιαστικά, έρχονται απλά και σου θυμίζουν πως ζούμε στα σκατά Δεν απορείς για αυτό, τον κόσμο τον γνώρισες καλά, πάλι θα πρέπει να γυρίσεις σε μια γλυκιά βραδιά Διαρκώς σε τρέχουν και σε σταματάνε, κι αν κουραστείς σε βλέπουν και γελάνε Και νιώθεις πάνω σου την εξουσία, σε κάθε ηλίθιου την ευφυία Αγνοησέ τους για να μην λυγίσεις, σα μαριονέτα να μην καταντήσεις Έτσι την φτιάξανε την κοινωνία, με βία, χρήμα και αυτοκτονία
9.
Ηλίθιοι άνθρωποι, αγαπημένοι άνθρωποι Φαίνεται πως γίνατε απάνθρωποι με πόσο άδικο γεμίζετε την μέρα σας νύχτα πια, αφήνετε την σφαίρα σας σε μια ψυχή που δεν το είχε φανταστεί σε μια στιγμή που δεν πρόλαβε να δει με ποια μορφή θα βγείτε άλλο ένα πρωί με ποια μορφή θα αντικρύστε την ζωή με λόγια κι όπλα νοητά θα πολεμάμε για άλλη μια φορά κι ίσως να είναι πια αργά όταν στην μάχη είναι η μοναξιά Καημένοι άνθρωποι, απελπισμένοι άνθρωποι Φαίνεται πως χάσατε το νόημα Με πόσο φόβο αποφεύγετε το μέσα σας Χάνετε, το μόνο μας συναίσθημα Μια ψυχή όμως δεν το ‘χε φανταστεί Σας κοίταξε να φεύγετε και να ‘ναι εκεί Με ποια μορφή να συνεχίσει να γελά Με ποια πνοή να συνεχίσει να μιλά
10.
«Νόμιζα απλά πως θα καταλάβεις αν φύγω μακριά ότι είσαι πια παρελθόν, νόμισα απλά πως δεν θα προλάβεις να με ρωτήσεις γιατί» Αν τα αισθήματα γερνάνε από το χρόνο φταίνε οι άνθρωποι που ζούνε στην ψευτιά, Κι αν τα ποιήματα εκφράζουνε τον πόνο φταίνε τα όνειρα που πήραμε αγκαλιά Αν δεν μιλάνε οι αναμνήσεις στο μυαλό μας, φταίει το μέλλον που δεν πάει πουθενά, Κι αν προσπαθούμε να γυρίσουμε το χρόνο μαζί με όσους μας παράτησαν ξανά είναι αργά… «Νόμιζα απλά πως δεν θα με ψάξεις αν φύγω μακριά , δεν θα πληγωθείς δεν ήξερα πως ήταν αλήθεια όσα απ’ τα χάδια σου είχαν φανεί» Αν όσοι νιώσαμε έστω και την ανάγκη κάποιον να αγγίξουμε με χάδια θετικά, Να μην ξεχνάμε αυτό που νιώθαμε στο βάθος, τόσα αισθήματα χωρίς ιδανικά Σε ένα κόσμο που κερδίζει η παράνοια, σε έναν κόσμο που το χάος μας νικά, Είναι παράτολμο να ψάχνεις την αγάπη, μα αν την βρεις θα ζεις για πάντα αληθινά «Νόμιζα απλά πως θα καταλάβεις πως μέσα βαθιά για μένα είναι αργά, δεν φταις εσύ ,μην το ξεχάσεις, συγνώμη για όλα απλά» Για όσες νύχτες κλάψαμε μες στο σκοτάδι, για κάποιον άνθρωπο που σήμαινε πολλά, Για κάθε δάκρυ που μας θύμιζε και πάλι, για κάθε νύχτα που η ανάγκη μας νικά Για κάθε άνθρωπο που νιώθει την αγάπη, για κάθε άνθρωπο που θέλει συντροφιά, Για κάθε χάδι που δεν έμοιαζε απάτη, για κάθε ψέμα που μυρίζει αληθινά
11.
Όνειρα 03:44
Υπάρχουν όνειρα που μας τρομάζουνε Σαν τα αισθήματα που δοκιμάζουμε Υπάρχουν άνθρωποι που μας αδειάζουνε Μα είναι όμορφα για όσο νοιάζονται Τι κι αν το μέλλον μας σφυρίζει με σφαίρες Όλοι μας μοιάζουμε , όλοι τρομάζουμε Τι κι αν οι νύχτες μας μικραίνουν τις μέρες Όλοι μας χάνουμε μα δοκιμάζουμε Τι κι αν το δέρμα μας θυμάται τα πάντα Όλα τα όνειρα, όσα ξεχάσαμε Τι κι αν το μέλλον μας σφυρίζει με σφαίρες Όλοι μας μοιάζουμε , όλοι τρομάζουμε Είναι τρελό να ζούμε μαζί μα να πεθαίνουμε χωριστά Μα απόψε θέλω να κάτσουμε με μάτια κλειστά Μέσα απ ‘το δέρμα μας είναι τα όνειρα Λέγονται αισθήματα και είναι αδύναμα Και είναι υπέροχο να ξέρεις πάντα πως Κάποια μέρα θα τα ζήσεις ξανά
12.
Άνθρωποι γύρω μου βαριανασαίνουν ,ίσως κουράστηκαν απ’ την ζωή τα παραμύθια μέσα τους πεθαίνουν, όπως βαθειά μου πέθανες και εσύ Αν η καρδιά μου θέλει την μορφή σου ,με το μυαλό μου εγώ θα τα’αρνηθώ, αν η ψυχή μου αυτοκτονεί μαζί σου, το σώμα μου θα αποχωριστώ Τα λόγια μας μένουν φωνές που πεθαίνουν, τα μάτια μας κλαίνε πριν να’ναι αργά και πες μου αλήθεια αν είναι συνήθεια που όπου και να’μαι νιώθω μακριά Σαν αντικρύσω το χαμογελό σου νιώθω το μέσα μου να αιμορραγεί, τι κι αν πεθαίνω μέσα στο μυαλό σου, για μένα θα ‘σαι πάντα μουσική Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί τα θέλω γίνονταν καημός, στο τέλος όμως ίσως να προλάβω να μ’ αγαπήσω πριν βρεθώ νεκρός Και ίσως φοβάμαι πως μπορώ χωρίς εσένα να ζήσω
13.
Κάθε φορά που χάνομαι, κυλάω μες στον χρόνο μου κάθε φορά που αισθάνομαι, φωτίζω την σκιά μου Κάθε φορά που αγγίζω το φως ξενυχτάω σε στιγμές πανικού και όλοι είναι αλλού κάθε φορά που γδύνομαι, ξυπνάω μες στο σώμα μου κάθε φορά που φθείρομαι, κοιμάμαι ξεχασμένος Κάθε φορά που σκιτσάρω το χτες, χρωματίζω με χίλιες σκιές και όλοι είναι τυφλοί, είμαι μόνος κάθε φορά στην λογική, ένας χαμένος λογικός μέσα στην χώρα των νεκρών, μια νότα μου έχει μείνει Κάθε φορά που η νότα μου αυτή, δίνει ήχο σε μια γκρίζα στιγμή όλοι είναι κουφοί, είμαι μόνος
14.
Να ‘μαι πάλι στο παζάρι των τρελών Που να το ξέρα πως θα με πήγαινες κι εσύ Άγγιξέ με, φίλησέ με, πούλησέ με, ξέχασέ με Να ‘μαι πάλι στο παζάρι των καιρών Που να το ξερα πως θα με άφηνες κι εσύ Τράβηξέ με, χάραξέ με, γύρισέ με από την αρχή
15.
Sun is red,moon is cracked, daddy’s never coming back, nothing’ s ever yours to keep, close your eyes and go to sleep if i die before you wake, don’t you cry and dont you weep nothing’s ever as it seems, climb the ladder to your dreams, nothing’s ever yours to keep, close your eyes and go to sleep if I die before you wake, dont you cry and dont you weep

credits

released June 6, 2003

license

all rights reserved

tags

about

TUG Αθήνα, Greece

TUG is a one man band who has released over 12 demos through the years.
The first "official" cd release was "another toxic day" in 2010.
The genre TUG plays is rock / punk / alternative with melodic vocals, fast moments and emotional lyrics.
... more

contact / help

Contact TUG

Streaming and
Download help

Report this album or account

TUG recommends:

If you like TUG, you may also like: